ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ:΄΄ΔΕΝ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΦΩΣ ΑΛΛΑ ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ !΄΄

Του Γιώργου Θεοχάρη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΟ AGIORITIKOVIMA.GR-ΕΥΘΕΙΕΣ ΒΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ   ΕΞΑΠΟΛΥΕΙ Ο ΙΕΡΑΡΧΗΣ-ΤΙ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ.   (Συνέντευξη,Α΄ μέρος)

Βλέπεται τη παρουσία της Εκκλησίας;Ακούτε τη φωνή της ; Εμπνέεστε από τον λόγο και τη ζωή της; Πάντως όπου ακούγεται τέτοια φωνή υπάρχει ζωή, σημειώνει με ιδιαίτερη έμφαση ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος σε εφ όλης της ύλης συνέντευξη στο agioritikovima.gr εκφράζοντας με αυτό το τρόπο την έντονη δυσαρέσκεια του για τη τακτική που ακολουθεί η διοίκηση της.

Παράλληλα,αναφέρεται στον φιλανθρωπικό λόγο που θα πρέπει να έχει η Εκκλησία λέγοντας΄΄ Πιστεύω ότι η Εκκλησία τώρα είναι που πρέπει να αγκαλιάσει τον αμαρτωλό, να προσφέρει κατανόηση και να ανοίξει τον δρόμο στους ειλικρινά μετανοούντες. Οι νέοι μας δεν την θέλουν, χωρίς όμως να την ξέρουν.΄΄Με ..μελανά γράμματα περιγράφει τη γενικότερη κατάσταση στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας, ότι ΄΄δεν διακρίνεται πουθενά φως, οικονομική καταστροφή, κοινωνική αποσύνθεση και εθνική κατάρρευση, αλλά η ελπίδα πάντα υπάρχει΄΄!

  -Σεβασμιώτατε, διανύουμε μία από τις δυσκολότερες περιόδους των τελευταίων ετών. Οικονομική κρίση, φτώχεια, περικοπές ...με αποτέλεσμα χιλιάδες οικογένειες να βρίσκονται σε απόγνωση. Πολλοί λένε ότι το Ελληνικό κράτος καταρρέει… Χιλιάδες Έλληνες αδυνατούν να καλύψουν τα βασικά έξοδα του μήνα, έχουν έρθει σε απόγνωση. Τι θα μας σώσει άραγε;

Έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα, οδηγούμαστε εκεί που κι εσείς το περιγράφετε• σε οικονομική καταστροφή, κοινωνική αποσύνθεση και εθνική κατάρρευση. Δεν διακρίνεται πουθενά φως. Και αυτό που συνηθίζουμε να λέμε ότι δεν θα αφήσει ο Θεός, δεν είμαι τόσο αισιόδοξος ότι θα συμβεί. Ο Θεός κάποιες φορές ...αφήνει. Άφησε να γίνει η πτώση του Βυζαντίου και να ακολουθήσει η μαύρη περίοδος της Τουρκοκρατίας. Άφησε να επικρατήσει η επανάσταση των Μπολσεβίκων και να ακολουθήσει το σοβιετικό σκοτάδι στην Ορθόδοξη Ρωσία. Γιατί να μην αφήσει εμάς που Τον έχουμε αφήσει, που καθημερινά Τον σταυρώνουμε, που περιφρονούμε το θέλημά Του, που βρίζουμε το όνομά Του; Γιατί; Δεν υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα: «ελασσονούσι φυλάς αμαρτίαι», λέγει στο βιβλίο των Παροιμιών. Οι αμαρτίες καταστρέφουν ολόκληρους λαούς, φυλές, εθνικές ιστορίες. Εμείς για ποιόν λόγο να ξεφύγουμε από αυτόν τον κανόνα;

-Δηλαδή δεν υπάρχει καμία ελπίδα;

Είπα ότι δεν διακρίνεται φως, αλλά η ελπίδα πάντα υπάρχει, γιατί και ο Θεός πάντα περιμένει. Μία και μοναδική είναι η λύση. «Δικαιοσύνη υψοί έθνη». Η επιστροφή μας στον Θεό μας, το αγκάλιασμα της ιστορίας μας, η αξιοποίηση της παράδοσής μας, το ξαναζωντάνεμα της Εκκλησίας μας, η ανάσταση της πίστης μας. Αυτό λύνει και οικονομικά προβλήματα. «Η ευσέβεια προς πάντα ωφέλιμός εστιν, επαγγελία έχουσα ζωής της νυν και της μελλούσης». Η ευσέβεια λύνει τα προβλήματα και της παρούσης ζωής. Φέρνει τον Θεό ολοζώντανο και στην καθημερινότητα. «Οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Αυτές είναι αδιαπραγμάτευτες αλήθειες. Το πείραμα έχει γίνει και πέτυχε. Καιρός να το επαναλάβουμε.

-Δεν θα έπρεπε έτσι να μας μιλάει η Εκκλησία;

Αυτός και μόνον είναι ο αιώνιος και διαχρονικός λόγος της Εκκλησίας. Αυτά που σας είπα δεν είναι δικά μου επινοήματα. Ανέφερα λόγια της Αγίας Γραφής και δανείστηκα αλήθειες από εκκλησιαστικούς ύμνους.

Νομίζετε ότι η Εκκλησία σήμερα είναι δίπλα στον άνθρωπο;

Το βασικό ερώτημα είναι αν είναι δίπλα στην αλήθεια της. Αν και κατά πόσον αυτήν ζει, αυτήν μαρτυρεί και αυτήν προσφέρει στον άνθρωπο. Αν ο λόγος της για τον Θεό πείθει, αν ο Θεός που κηρύττει είναι ζωντανός και της δίνει ζωή, αν τελικά μεταγγίζει πίστη, εμπνέει σε άγια ζωή, αν μεταμορφώνει τον κόσμο.

 

΄΄Το πρόβλημα είναι ότι την Εκκλησία μεθοδικά την πετάξαμε έξω από τη ζωή μας΄΄

 

-Το κάνει; Αρκετοί λένε ότι η Εκκλησία δεν έχει φωνή…

Εσείς τί λέτε; Πώς αισθάνεστε; Την ακούτε τη φωνή της; Βλέπετε την παρουσία της; Εμπνέεστε από τον λόγο και τη ζωή της; Μήπως πίσω από το ότι θέτετε το ερώτημα, κρύβεται η αποκαρδιωτική απάντηση; Πάντως όπου ακούγεται τέτοια φωνή υπάρχει ζωή. Και δόξα τω Θεώ μπορεί κανείς να βρει ακόμη στην εποχή μας εστίες αληθινής πίστης και ζωής.

-Άρα το πρόβλημα σήμερα είναι η σιωπή, η απουσία και η ασυνέπεια της Εκκλησίας.

Όχι, αυτό δεν είναι το πρόβλημα. Αυτό ίσως είναι μέρος της δυσκολίας να βγούμε από το δράμα μας, να αναστραφεί η καθοδική πορεία μας. Το πρόβλημα είναι ότι την Εκκλησία μεθοδικά την πετάξαμε έξω από τη ζωή μας, της αλλάξαμε την αποστολή, της δώσαμε άλλο ρόλο από αυτόν που της αρμόζει, την απονευρώσαμε εμείς οι ίδιοι ως κοινωνία.

-Ακούγεται κατά καιρούς ότι η Εκκλησία δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, προκειμένου να δώσει ένα χέρι βοηθείας στους αναξιοπαθούντες που σήμερα αυξάνονται ραγδαία λόγω της κρίσης. Δεδομένου, ότι ο φτωχός δεν έχει ανάγκη μόνο το φαγητό …Τι λέτε;

Είδατε; ακόμη κι εσείς αυτή τη στιγμή μιλάτε για μια εκκλησία εγκόσμιων προδιαγραφών, μια εκκλησία παράρτημα του Υπουργείου Πρόνοιας. Δεν είναι αυτό η Εκκλησία. Παρά ταύτα, στον τομέα της φιλάνθρωπης συμπαράστασης η προσφορά της Εκκλησίας ήταν και είναι ανεκτίμητη σε αυτόν τον τόπο. Έδωσε την περιουσία της σχεδόν ολόκληρη, έδωσε τον μηχανισμό της, έδωσε όσες φορές της ζητήθηκε το ζωντανό μήνυμά της, έδωσε στην ιστορία το αίμα των πιστών της, έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε, έδωσε όλα τα δικαιώματά της, έδωσε την αξιοπρέπειά της. Και να τι εισπράττει τώρα. Να με ρωτάτε εσείς αν έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Είναι δυνατόν;

 

΄΄Η Εκκλησία από σύμβολο δύναμης και έμπνευσης εκφυλίστηκε σε άχρηστο ιστορικό υπόλειμμα.΄΄

 

-Τότε γιατί δημιουργείται η εντύπωση ότι η Εκκλησία δεν ανταποκρίνεται στην αποστολή της. Τί θα έπρεπε δηλαδή να κάνει;

Αυτή είναι σωστή ερώτηση και δικαιολογημένη. Σταδιακά από τρυφερή μάνα του έθνους έγινε κακή μητριά, από μελωδία της ζωής μας κατήντησε παραφωνία, από σύμβολο δύναμης και έμπνευσης εκφυλίστηκε σε άχρηστο ιστορικό υπόλειμμα. Οι νέοι μας δεν την θέλουν, χωρίς όμως να την ξέρουν. Έχουν εκλείψει τα βιώματα της πίστης. Έχουν αποξενωθεί από την κουλτούρα της. Φαίνεται πως κυριάρχησε μια αμαρτωλή παραφροσύνη.

Ο Θεός έγινε «βαρύς και βλεπόμενος». Η Εκκλησία υπάρχει μόνον για να την πολεμούμε. Τί κρίμα! Σε αυτό όμως είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Ρωτήσατε τί θα έπρεπε τώρα να κάνει. Πιστεύω ότι η Εκκλησία τώρα είναι που πρέπει να αγκαλιάσει τον αμαρτωλό. Αυτό αποτελούσε πάντοτε το κέντρο της αποστολής της. Θα αγκάλιαζε έτσι όλον τον κόσμο, γιατί όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Όχι να μείνει με τους καλούς ούτε με τους ημέτερους. Αυτό δεν λέει τίποτα.

«Ο Θεός ήλθεν αμαρτωλούς σώσαι». Δεν εννοώ βέβαια να μοιράσει συγχωροχάρτια ούτε να ευτελίσει την αλήθεια. Αλλά να προσφέρει κατανόηση και να ανοίξει τον δρόμο στους ειλικρινά μετανοούντες. Υπάρχει πιο φιλάνθρωπος λόγος από την παραβολή του ασώτου; υπάρχει μεγαλύτερη έκπληξη από τη συγχώρηση της πόρνης; υπάρχει μεγαλύτερη ελπίδα από την υποδοχή του ληστή;

Μέσα στις επόμενες ημέρες θα δημοσιεύσουμε και τα άλλα δύο  μέρη της συνέντευξης του Σεβασμιωτάτου μητροπολίτη.