Λάβαμε αυτή την επιστολή - κόλαφος μιας μαθήτριας προς την κυβέρνηση, την οποία και αναδημοσιεύουμε αυτούσια.Άνθρωποι άκαρδοι, ανίκανοι, σε όλα άχρηστοι… κι όμως λέγονται πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές κλπ! Γιατί; Κάνω «μάθημα» με ανύπαρκτους καθηγητές, καθηγητές που δεν ξέρουν πόσο κάνει 1+1, καθηγητές που δεν αγαπούν τα παιδιά… που σου μιλάνε σα σκουπίδι! Κάνω μάθημα χωρίς βιβλία (μου έδωσαν cd που δε λειτουργούν)… αλλά συγνώμη ξέχασα… ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ!!!
Έφεραν γύρω μου τον πόνο, τη δυστυχία, τη γκρίνια, τα νεύρα… γιατί έτσι ήθελαν, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν! Άφησαν ξένους να μου κάνουν κουμάντο… χωρίς να με ρωτήσουν αν εγώ θέλω… ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ!!!
Το μόνο που με νοιάζει είναι να τελειώσω το «σχολείο» κι αφού τους βάλω τα γυαλιά με την επιτυχία μου -παρά τις όλες ελλείψεις σε βιβλία, καθηγητές και σχολεία- θα φύγω! Αφού αυτοί δε με θέλουν μορφωμένη… κι εγώ δε τους θέλω πάνω από το κεφάλι μου! Δε θέλω πια να βγαίνω έξω και να κοιτάω γύρω μου μήπως και μου επιτεθούν! Δε θέλω να πέφτω για ύπνο και να φοβάμαι μήπως μπουν στο σπίτι μου! Δε θέλω να καταστρέψω τη ζωή μου γι αυτούς! Δε θέλω να φύγω επειδή το θεωρώ εύκολη λύση… μα δε μου αφήνουν περιθώρια…
Δε θέλω να φοβάμαι το συνάνθρωπο μου… θέλω να τον έχω φίλο μου… κι ενωμένοι να τα αντιμετωπίσουμε όλα… ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ… ΕΛΕΟΣ!!!
Μια μαθήτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αναρτήστε ενα σχόλιο: