Ανδρες του Λιμενικού Σταθμού Δάφνης Αγίου Όρους σενέλαβαν τον Αλβανό υπήκοο Νικόλαο Μουλάη από το Ελμπασάν. Απελάθηκε από την εδαφική περιοχή του Αγίου Όρους, σύμφωνα με απόφαση της Διοίκησης Αγίου Όρους, του Συμβουλίου της Επικρατείας και της Ιεράς Κοινότητος. Αγιορείτες μας ενημέρωσαν, ότι ο εν λόγῳ Αλβανός υπήκοος είχε καταφύγει στην Μονή Εσφιγμένου, παρουσιαζόμενος επί έτη από τους ζηλωτές μοναχούς ως «ιερομόναχος Νικόδημος».
Πληροφορίες αναφέρουν, ότι ο εν λόγω μοναχός Αλβανός υπήκοος, είχε συλληφθεί ξανά πριν 16 χρόνια στη Σάμο αλλά διέφυγε.
Παραδόθηκε ήδη στο Αστυνομικό Τμήμα Μεγ. Παναγίας προκειμένου να ασκηθεί κατ΄ αυτού Διοικητική Απέλαση από τη χώρα, λόγῳ παράνομης παραμονής.
Τέλος, σύμφωνα με πληροφορίες, ο εν λόγω μοναχός πρόκειται για λιποτάκτη του Αλβανικού στρατού.http://www.romfea.gr/
πω...πω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνώρισα τον μοναχό Νικόδημο φέτος, Κυριακή των Βαϊων, κατά την πρώτη επίσκεψη μου στο Άγιον Όρος. Μέσα στο πλοίο, μεταβαίνοντας από την Δάφνη προς την Ι.Μ. Ξενοφώντος, οπού και θα κατεβαίναμε εμείς, τον ρωτήσαμε να μας διηγηθεί για το πως κατέληξε στην μοναχική ζωή στο Όρος. Εκείνος με άπταιστα ελληνικά μας διηγήθηκε στα γρήγορα τη ζωή του. Σας καταγράφω το γεγονός προς ωφέλεια πνευματική.
Καταγόμενος από την Αλβανία, όπως και μας παραδέχτηκε, από μουσουλμανική οικογένεια, από μικρός τον διέκρινε η καλή προαίρεση. Αν και μουσουλμάνος δεν πίστευε σε κάτι συγκεκριμένο παρά μόνο ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη, ένας Θεός, αυτός που εποίησε την γη και τον ουρανό. Μικρός του άρεσε το θέατρο όπου έδινε παραστάσεις με το σχολείο του, και πάντα προσευχόταν να πάει καλά η παράσταση και αφοτού τελείωνε δόξαζε και ευχαριστούσε τον Θεό. Η κοινωνία που μεγάλωσε ήταν σκληρή. Κατά την ηγεσία του Κότζα, ο οποίος είχε επιβάλλει αθεϊα, διωκόταν οι χριστιανοί και και κατέστρεφαν τους ναούς, οπότε, δεν μπορούσε να γνωρίσει τον χριστιανισμό... προς το παρον. Οι φίλοι του επίσης τον χλεύαζαν λόγω αυτής της πίστης που διατηρούσε.
Μια παρένθεση εδώ, απ' ότι θυμάμαι είχε υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις.
Αργότερα, ομοεθνείς του τον πίεζαν, να πάει στην Τουρκία, για κάποιου τύπου συγκέντρωσης μουσουλμάνων φανατικών (πιθανόν ως μέλος του Αλβανικού στρατου). Αυτός δεν ήθελε να πάει, γιατί δεν του άρεσαν αυτά, αλλά λόγω της επιμονής αυτών, είπε πως θα πράξει έτσι. Αντί αυτού ομως κατέφυγε στην Ελλάδα όπους και πολλοί άλλοι ομοεθνείς του εκείνη την εποχή. Έδω προμήθευτηκε και την Καινή Διαθήκη στην αλβανική γλώσσα και έμαθε την αλήθεια για τον ένα και μοναδικό Θεό. Όσα μελετούσε έβρισκαν θέση στην καρδία του. Θέλησε να δοκιμάσει την τύχη του για μια καλύτερη ζωή στην χώρα μας και βρέθηκε στην Σάμο. Από εκεί (για λόγο που, συγχωρέστε με, δεν θυμάμαι, ίσως για να δηλώσει παρόν σε κάποιον) πήγε κολυμπώντας στην Τουρκία. Έφτασε σώος. Στην διαδρομή να επιστρέψει στην Σάμο, ο καιρός ήταν χειροτέρεψε και ηταν και νύχτα. Ανέμοι προκαλούσαν κύματα και ητο αδύνατο να προχωρήσει. Κάθε προσπάθεια του κατέληγε στο βαθός της θαλάσσης και κατέπινε νερό. Προσπαθούσε μετα βίας να πάρει ανάσα. Ήταν καταδικασμένος. Διαπιστώνοντας την κατάσταση στην οποία βρισκόταν επαναλάμβανε τα εξής λογία, μέσα απο τα οποία όπως και μας έλεγε και ο ίδιος του εδείχθη το πρώτο περιστατικό της Θείας Οικονομίας, : "Κύριε Ιησού Χριστέ, αν είσαι ο αλήθινος Θεός, σώσε με". Τελευταίο που θυμόταν ο μοναχός ητάν οτί βρισκόταν μέσα στο νερό και "έσβηνε". Ξύπνησε πλέον μερα, ξαπλωμένος πάνω σε ένα βράχο, περιτριγυρισμένος από θάλασσα. Οι φλέβες του ήταν πεταγμένες έξω από την πάλη που εδίνε το προηγούμενο βράδυ, όπως και μας έλεγε και ο ίδιος. Τότε ευχαρίστησε και εδόξασε τον Θεό που τον ευσπλαγχνίστηκε. Έπειτα, όντας τουριστικός προορισμός το νησί, έπιασε δουλεία ως σερβιτόρος σε εστιατόριο και έβγαζε αρκετά λεφτα. Είχε ενδώσει σε αρκετά πάθη όπως μας εξομολογούνταν και μετανωούσε ο ίδιος και γενικότερα είχε ξεχάσει την αληθινή χαρά. Συνέχιζε όμως να τον διακρίνει η καλή προαίρεση. Σε ένα περιστατικό, που τον ζήτησε το αφεντικό του να συμμετάσχει σε μια κομπίνα που οργάνωνε με άλλους, εκείνος αρνήθηκε και τον εγκατέλειψε. Επείτα βρήκε αλλού δουλειά και συνέχιζε.
συγνώμη αλλά προέκυψε σφάλμα κατά την δημοσίευση. συνεχίζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά την περίοδο "σκούπας" μεταναστών συννελήφθη ξαφνικά, όπως και άλλοι ομοεθνείς του. Βρισκόμενος στο κρατητήριο ήταν πολύ λυπημένος. Εκεί πάλι θυμήθηκε τον Χριστό και προσευχόταν να τον βοηθήσει, μετανιωμένος για τις αμαρτίες που έπραξε. Έτυχε να βρίσκονται μαζί του αιχμάλωτοι, δύο γνώστοι του από την πατρίδα, οι οποίοι πάλι τον ενέπαιζαν που προσευχόταν ελπίζοντας στην κατάσταση αυτή. Του έμπαινε όμως και ο λογισμός και του έλεγε:"Τι και αν γυρίσεις πίσω; Έχεις τους δικούς σου εκεί, την κοπέλα σου... μια χαρά θα έισαι παλι" Ο ίδιος όμως δεν σταματούσε και συνέχιζε την προσευχή γιατί με τον Θέο όλα είναι δυνάτα. Ακόμα και όταν ήρθε η ώρα να τους βάλουν στην κλούβα να τους στείλουν πίσω συνέχιζει να ελπίζει. Στην διαδικασία αυτή συμμετείχαν δυο άνδρες και μια γυναίκα αστυνομικοι. Όταν ήρθε η σείρα του να τον φορτώσουν, καθώς ήταν απο του τρεις τελευταίους, οι δύο ανδρες βρισκόταν σε μια αποστασή που δεν τους έβλεπαν ενώ η γυναίκα ήταν δίπλα στην πόρτα και τους έβαζε μέσα. Με κλειστά τα μάτια, και με πόνο παρακαλούσε να ξεφύγει. Έλεγε από μέσα του: "Μακάρι να γινόταν η αστυνομικίνα τουρίστρια ώστε να ξέφευγε. Και εκείνη την στιγμή ακούει μια γυναικία φωνή να μιλάει στα ξένα! Ηταν μια τουρίστρια η οποία ζητούσε οδηγίες από την αστυνομικό. Όταν άνοιξε τα μάτια του δεν αντίκρυσε την αστυνομικό, η οποία δηλαδή εξυπηρετουσε την τουρίστρια πιο δίπλα. Μη χάνοντας χρόνου, έτρεξε και έφυγε. Πήγε στα βουνά όσπου να σταματήσουν την καταδίωξη. Εκεί τρεφόταν με αγριόχορτα. Μετά από δύο μήνες όπου και ησύχασαν τα πράματα έφυγε και πήγε στην Χαλκιδική. Εκεί κατα "σύμπτωση" πάλι βρήκε ένα παλιό αφεντικό του μαζί με την γυναίκα του, οι οποιοί ήταν καλοί άνθρωποι. Αφού τους διηγήθηκε όσα του συνέβει, η γυναίκα τον παρότρυνε να πάει στο Άγιο Όρος. Εκείνος δεν είχε ακούσει καλά λόγια για το μέρος αλλά τελικά πήγε και μάλιστα οδικώς. Κοιμόταν στους αγρούς και τα πρωινά τον ξυπνούσε η υγρασία που έμπαινε από τη γη στην πλάτη του. Σηκωνόταν και συνέχιζε τον δρόμο του. 'Ηταν βράδυ όταν είδε ένα φως και βάδιζε γρήγορα μέσα από κλαδία και αγκάθια φτάνοντας σε μια πόρτα και την οποία και χτύπησε. Ρωτάει από μέσα ένας μοναχός:"Ποιός είναι;". "Ένας άνθρωπος" απαντά ο μοναχός Νικόδημος. Ανοίγει η πόρτα και βλέποντας τον λέει εκείνος ο μοναχός κάνοντας τον σταυρό του:"Α πα πα πα!" και τον κοιτάζει από πάνω εως κάτω, ταλαιπωρημένος όπως ήταν από τις κακουχίες και όπως και υπέθεσε ο μοναχός Νικόδημος. "Α πα πα πα!" και αναστέναζει παλι ο μοναχός. "Πως κατάφερες και ήρθες ζωντανόςως εδώ; Δεν σε όρμηξαν τα σκυλιά;" "Ποιά σκυλιά;" λέγει ο μοναχός Νικόδημος. Οι γέροντες της μονής είχαν ως προστασία σκυλιά που ήταν πολύ άγρια λόγο επιδρομών διαφόρων αλλοδαπών και αλλών που επιθυμούσαν να κλεψουν ή να κάνουν κακό. Ήταν τόσο άγρια που την ημέρα τα έβαζαν φίμωτρα. Μπορούσαν εύκολα να κατασκίσουν ενός τη σάρκα. Λίγες μέρες νωρίτερα, όπως του είπε μετά, ήταν καποιοι αλβανοί τους οποίους γάβιζαν με λύσσα τα σκυλία απο απόσταση 300 μέτρων, ενώ εκείνος κατάφερε και τους βάρεσε την πόρτα. "Η Παναγία σε βοήθησε και σε έφερε" είπε ο μοναχός. Αφού του εξήγησε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο τότε Νικόλαος, προβληματίστηκε ο μοναχός που δεν θα μπορούσε να τον βοηθήσει, γιατί παράνομα ήταν στην χώρα και ήταν γενικά λεπτό το ζήτημα. Τον άφησε να ξεκουραστεί και θα τα κανόνιζαν την επομένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρωι κατα την διάρκεια της τράπεζας ήταν και δύο αστυνομικοί εκεί οι οποίοι τον πήραν χαμπάρι. Του λέγουν:"Έλληνας είσαι;". "Όχι, Αλβανός" απαντά με ειλικρίνεια ο μοναχός Νικόδημος. "Χαρτιά εχεις;". "Όχι" τους λέγει πάλι. "Λυπούμαστε αλλα θα πρέπει να σε πάρουμε μαζί" του λέγουν. Μη μπορώντας να κάνει αλλιώς προσευχόταν παλι στον Θέο, αφού ήρθε ως εδώ να μην τον πιάσουν. Παρέθεσαν λοιπόν την τράπεζα και ολοί έκατσαν. Ολη την ώρα προσευχόταν να μην τον πάρουν. Οταν σηκώθηκαν οι αστυνομικοί είχε σκυμμένο το κεφάλι του. Περνώντας αυτοί έγνευαν το κεφάλι προς τους μοναχούς και προς τον ίδιο! Τον "ξέχασαν"! Άμεσως ευχαριστούσε και δοξολογούσε τον Θέο. Υπήρχε όμως και το θέμα για το αν θα μπορέσει να μείνει υπο την φροντίδα της μονής. Σκόπευαν να τον εχουν να βοηθά με τα της μονής όπως και απασχολούν διάφορα άτομα και ύστερα έβλεπε. Έλεγε απο μέσα του: "Αφού ήρθα ως εδώ και αν είναι θέλημά Σου να μέινω. Έστω και πέντε χιλιάδες να μου δείνουν αρκούν". Τον πλησιάζει τότε ο μοναχός και του λέγει: " Μπορούμε να σε κρατήσουμε, αλλα μόνο εως πέντε χιλιάδες μπορούμε να σου δωσουμε". Συνεθλιβει τότε ο μοναχός Νικόδημος και ευχαριστούσε τον Θεό για την Οικονομία Του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά για τον μοναχό Νικόδημο, τον οποίο φέρνω εις την μνήμην μου κάθε φορά που αναπολώ το Όρος. Είχε μαζί του και πάντα μια μικρή έκδοση της Καινής Διαθήκης την οποία φιλούσε και έλεγε χαμογελαστός: "Αυτό εδω. Αυτό". Δεν έχω αμφιβολία, πιστέυω και εσείς, μετά από όλα αυτά που διαβάσατε, πως πρόκειται για Θεία Οικονομία. Παρακάλω κάντε μια ευχή για αυτόν να τον ελεήσει ο Θεός όπου και αν βρίσκεται.
ΑΣ ΤΟΝ ΕΛΕΗΣΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήπραγματι η ζωη του αποτελειται απο θαυματα..τωρα ομως γιατι συνεβει αυτο
ΑπάντησηΔιαγραφή