Οι πνευματικοί όμως άνθρωποι, επειδή όλες τις δοκιμασίες τις αντιμετωπίζουν κοντά στον Χριστό, δεν έχουν δικές τους θλίψεις. Μαζεύουν τις πολλές πίκρες των άλλων, αλλά παράλληλα μαζεύουν και την πολλή αγάπη του Θεού. Όταν ψάλλω το τροπάριο «Μη καταπιστεύσης με ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα», καμμιά φορά σταματώ στο «αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου...». Αφού δεν έχω θλίψη, πως να πω «θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι»[9]; Ψέμματα να πω; Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη, γιατί, όταν ο άνθρωπος τοποθετηθή σωστά, πνευματικά, όλα αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος ακουμπήση την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι.
Αν καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του. Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνη την ψυχή. Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ’ Αυτόν. Αλλιώς είναι βάσανο· ζητάει να του έρθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δε βρίσκει.΄
ΠΗΓΗ:΄΄ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ΄΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
‘’ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ’’
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2002
παππουλη μου μας λειπουν οι πνευματικοι οδηγοι...καθε ανθρωπος εχει τον χαρακτηρα του και θελει διαφορετικο χειρισμο απο καποιον αλλο..και οταν τα βασανα και οι δοκιμασιες ειναι ασταματητα..τοτε ο απελπισμενοσ δεν μπορει να δει περα απο τη μυτη του και οδηγειται οπου νομιζει οτι θα βοηθειθει..για αυτο αλλαξοπιστουν και γινονται απιοστοι και χιλια δυο αλλα...περναμε ανειπωτες δοκιμασιες παππουλη μου..πολλοι μας ξεγελουν και εμεις ;βαρκουλες στον μανιασμενο ωκεανο δεν ξερουμε τον τροπο προσεγγισης με τον Κυριο και νιωθουμε μονοι απροστατευτοι και συγνωμη..φτυσμενοι..οι δρομοι μας αλλαζουν πορεια..ενω μεσα μας καποια φωνη μας λεει οτι ο δρομος του Χριστου ειναι η σωτηρια εμεις ξενυχταμε απο πονο και αφανταστη οδυνη για αυτα που τοσο εντιμα παλαιψαμε και ..χασαμε..οσο ναναι μας πνιγουν λιγμοι..και ακολουθουμε λανθασμενες οδους..μεσιτευσε να μας συγχωρησει ο Κυριος και βοηθησε μας να ΔΟΥΜΕ το μονοπατι που οδηγει κοντα Του..γιατι παμε χαμενοι...η μακροθυμια και το ελεος Του ελπιζουμε να μας καταλαβει και να μας λυπηθει γιατι προς το παρον οι υπαιτιοι των κακων ευδοκιμουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήαν δεν σου πω ευχαριστω..θαναι αχαριστια μεγαλη...μη μα αφησεις αγιε παππουλη μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΛΙΨΙΣ Η ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΥ ΠΑΡΗΓΟΡΙΕΜΑΙ .ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΒΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήμαζι με την αειπαρθενι Παναγια μας και ολους τους Αγιους και τους Αγεελους μεσιτευσε Παππουλη μου για το παιδι μου.υποχομαι πως μονο για την υγεια και την φωτηση τους θα προσευχομαι.και ναχουμε το καθημερινο..ειχα αχαριστια.δεν εκρινα σωστα..ελεησε μας ..ξερεις τον βαθυ πονο μου..γιανε μας και φωτιζε μας..με την πρωτη ευκαιρια θαρθω στη σουρωτη να σε ευχαριστησω..εστω και μονη μου.μακαρι να μας αξιωσεις ναρθουμε και οι 3.μονο ευχαριστω θα σου λεω..και μονο ναναι γερα ..σκεπαζε τα..και αν χρειαζεται αντιτιμι παρε εμενα..απο τον πονοι δεν ξερω τι να παρακαλεσω..υγεια και φωτηση...ευχαριστω
ΑπάντησηΔιαγραφή