Όταν δεν ζεις με τον Χριστό, ζεις μές στη μελαγχολία, στη θλίψη, στο άγχος, στη στενοχώρια. δεν ζεις σωστά. Τότε παρουσιάζονται πολλές ανωμαλίες και στον οργανισμό. Επηρεάζεται το σώμα, οι ενδοκρινείς αδένες, το συκώτι, η χολή, το πάγκρεας, το στομάχι. Σου λένε: «Για να είσαι υγιής, πάρε το πρωί το γάλα σου, το αυγουλάκι σου, το βουτυράκι σου με δυο-τρία παξιμάδια». Κι όμως, αν ζεις σωστά, αν αγαπήσεις τον Χριστό, μ' ένα πορτοκάλι κι ένα μήλο είσαι εντάξει. Το μεγάλο φάρμακο είναι να επιδοθεί κανείς στην λατρεία του Χριστού. Όλα θεραπεύονται. Όλα λειτουργούν κανονικά. Η αγάπη του Θεού όλα τα μεταβάλλει, τα μεταποιεί, τα αγιάζει, τα διορθώνει, τα αλλάζει, τα μεταστοιχειώνει.
Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι κάτι άλλο. Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία, δίνει, δίνει, δίνει ...; Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται. Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει. Όταν αγαπήσομε τον Χριστό, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν. Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό.. Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό. Η σαρκική αγάπη έχει κορεσμό. Μετά μπορεί ν' αρχίσει η ζήλια, η γκρίνια, μέχρι κι ο φόνος. Μπορεί να μεταβληθεί σε μίσος. Η εν Χριστώ αγάπη δεν αλλοιώνεται. Η κοσμική αγάπη λίγο διατηρείται και σιγά σιγά σβήνει, ενώ η θεία αγάπη ολοένα μεγαλώνει και βαθαίνει. Κάθε άλλος έρωτας μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σε απελπισία. Ο θείος έρως, όμως, μας ανεβάζει στη σφαίρα του Θεού, μας χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οι άλλες ηδονές κουράζουν, ενώ αυτή διαρκώς δεν χορταίνεται. Είναι μία ηδονή ακόρεστος, που δεν την βαριέται κανείς ποτέ. Είναι το άκρον αγαθόν.
ΠΗΓΗ: βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ Ανθολόγιο Συμβουλών»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ
μακαρι να μας οδηγησει στον ΘΕΙΟ ΕΡΩΤΑ η πρεσβεια σου παππουλη..προσωπικα αισθανομαι τοση αναξιοτητα,που το θεωρω απιθανο.και με τοσα που μας βρισκουν...μα σε παρακαλω μη ξεχνας ..οταν ειχα ελπιδες που εγιναν αγερας..μη ξεχνας..σκεπαζε...ξερεις εσυ ..τον πονο....τις νυχτες,,τον πολεμο..ο Κυριος ναναι το οπλο..το μεγιστο οπλο εναντι των εχθρων..να προλαβουμε ..να δουμε.. ΑΝΑΣΤΑΣΗ..δεν εχω τροπο να σε προσεγισω..ειμαι υπο διωγμον...και εδω ..νομιζω πως σε βρισκω...πως με ακους...πως με καταλαβαινεις γιατι κανεις δεν μπορει..μα κανεις και το ξερεις...σπαραζω..και το ξερεις..κοιτα εδω..κοιτα τη γη μας..κοιτα μας...ευχαριστω εκ βαθεων...
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλΗ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΥΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήtelio
ΑπάντησηΔιαγραφήosoi gnoeisane ton geronta aytoi tora einai ta protypa mas.
ΑπάντησηΔιαγραφή